ลาวหวง นายตามดีลใหญ่ของ Starbucks จีนไหม? ยกสิทธิ์ควบคุมให้ Boyu Capital มูลค่า 4 พันล้านดอลลาร์—ถือเป็นหมากที่มีนัยยะมากเลยนะ.

ตามอย่างใกล้ชิดเลย ดูเผินๆ เหมือนดีลการเงิน แต่จริงๆ มาจากแรงกดดันของแบรนด์ท้องถิ่น ส่วนแบ่งตลาดถูกแย่งไปเยอะจนจำเป็นต้องหาทางปรับตัว.

ใช่เลย แบรนด์ท้องถิ่นอย่าง Luckin กับ Cotti ขยายสาขาเร็วมาก แถมใช้กลยุทธ์ดิจิทัลจนเปลี่ยนเกมไปเลย จังหวะเดิมของ Starbucks ตามไม่ทันแล้ว.

ดังนั้นการ ‘ดึง’ Boyu เข้ามาครั้งนี้มีเจตนาชัดเจน—หาพันธมิตรที่เข้าใจผู้บริโภคจีนและการดำเนินงานแบบท้องถิ่น เพื่อสร้างความสามารถในการแข่งขันใหม่.

บางคนบอกว่าประเมินราคาแค่ 4 พันล้านดอลลาร์ถือว่าต่ำ แต่ดูเงื่อนไขดีๆ Starbucks ยังถือหุ้น 40% และยังได้ค่าลิขสิทธิ์แบรนด์อีกไม่น้อย โครงสร้างนี้ฉลาดมาก.

ถูกต้องเลย เป็นการเปลี่ยนสู่กลยุทธ์ ‘สินทรัพย์เบา’ แบ่งความเสี่ยงและภาระการดำเนินงานออกไป และตัวเองก็ได้รายได้ที่มั่นคงขึ้น.

สมรภูมิหลังจากนี้ต้องดุเดือดกว่าเดิม Starbucks ตั้งเป้าเปิด 9,000 สาขา แต่คู่แข่งก็ไม่ได้ชะลอเลย.

กุญแจสำคัญคือการพัฒนาสินค้าใหม่และความยืดหยุ่นด้านราคา ผู้บริโภคยุคนี้ โดยเฉพาะวัยรุ่น ไวต่อราคามาก Starbucks ต้องลดอีโก้และตอบสนองให้เร็วขึ้น.

ฉันกลับคิดว่าความร่วมมือนี้คือ ‘การรีสตาร์ทเชิงกลยุทธ์’ ของ Starbucks ในตลาดจีน จะหาเส้นโค้งการเติบโตชุดที่สองได้ไหม ต้องรอดูกัน.

เห็นด้วยนะ สำหรับผู้บริโภคอย่างเรา การแข่งขันเดือดๆ แบบนี้แปลว่ามีตัวเลือกมากขึ้นและราคาคุ้มค่าขึ้น ถือว่าเป็นเรื่องดีเลย.